Amárach

Morgen

Morgen ziet alles er beter uit
Hunkerend denk ik aan morgen. Morgen is alles beter. Dan is deze stomme pestdag tenminste voorbij. Maar morgen is het niet beter. Morgen is gewoon hetzelfde als vandaag, gewoon een blaadje minder op de scheurkalender. Weer een dag zonder gevoelens en de eeuwigdurende vermoeidheid. Weer een dag zonder zin. Maar je weet nooit. Misschien kan het gewoon niet slechter dan vandaag?

Een dag later blijkt vandaag toch echt heel veel te lijken op gisteren. Zelfde mensen, zelfde dingen, zelfde gevoelens, zelfde eenzaamheid … Vandaag is niet anders dan gisteren, het is hetzelfde. De watten in mijn hoofd blijven. Alles blijft. Misschien zelfs een tikkeltje meer. Misschien is het morgen beter? Want morgen kan toch echt niet slechter als vandaag?

Een dag later … Weer hetzelfde … Dezelfde dingen, dezelfde gevoelens, dezelfde eenzaamheid. Ach, morgen is het vast weer beter.

Een jaar later … De opeenvolging van dagen zonder gevoelens en verandering zijn gewoonte geworden

Twee jaar later … Ik denk er niet meer over na. Ik volg gewoon en wil niet meer weten wie ik ben. Ik volg. Ik ben geen alleenstaand individu meer. Ik ben te moe om te denken, te moe om moeite te doen. Ik wil alleen maar slapen, dag in, dag uit.

Morgen is echt niet anders dan vandaag. Morgen ziet niets er beter uit.
- Absolutlycharmed

Eisan

Hij

De mens is een raar iets. Honderden voor mij hebben hetzelfde gedacht, maar die honderden hebben gelijk. De mens. Sowieso een raar ras in het geheel. Ook hierover heb ik nog veel te leren.
Ook al is de mens als een geheel al raar, de mens als individu is nog interessanter. Iedereen heeft zijn eigen kenmerken en trekken, zowel innerlijk als uiterlijk. En meestal snap ik er helemaal niks van. Meestal ben ik ook niet hetzelfde als deze zogenaamde individuen die gewoon de menigte volgen. Ze lijken zo op elkaar. Of tenminste: Ze proberen op elkaar te lijken, maar uiteindelijk zijn ze gewoon ieder heel bijzonder. Ik hoor er niet bij.

Af en toe heb je er wel een interessant individu tussen lopen, individuen waar je gewoon niks van snapt. Neem nu hem. Ik ken hem al een hele tijd, een jaar of vier ondertussen. Maar eigenlijk snap ik niks van hem. Hij is zo divers, maar toch zo eenzijdig. Ik denk hem te kennen, maar steeds opnieuw leer ik wat nieuws over hem kennen, steeds op nieuw verrast hij mij. Ik ontdek dingen die ik nooit in hem gezocht had. Hij is een waardige gesprekspartner, iets waaraan ik vroeger niet eens durfde denken. Ik ga geen hele beschrijving over hem geven, want je kent hem toch niet. En als je hem kent, dan weet je het zelf wel.

Maar toch probeert hij de menigte te volgen, niet zichzelf te zij. Hij past niet echt in die menigte. Hij is niet zoals zij. Hij probeert zijn ware aard verborgen te houden voor hen, ook al is die nog zo mooi. Misschien is hij bang? Teleurgesteld in zijn ware aard? Ik weet het niet. Misschien heb ik het mis. Misschien ken ik hem helemaal niet. Misschien is zijn ware aard nog niet voor mij zichtbaar. Ik blijf leren. En op een dag, misschien ooit, leer ik hem wel kennen zoals hij echt is. Misschien …

Absolutlycharmed

Tá mé anseo

Ik ben er

Hoi
Hier ben ik weer. Ik weet eigenlijk niet waarom. Het is niet alsof ik iets te vertellen heb. Ik ben er gewoon. Gewoon, zonder iets te zeggen. Nu ben ik niet van veel nut. Nutteloos gewoon. Wat doe ik hier eigenlijk? De vraag die zovelen voor mij hebben proberen te antwoorden. Wat doe ik hier? Hier, op de aarde? Hier, in dit lichaam? Als deze persoon? Waarom ben ik net op dit moment geboren? Waarom net als Ine, niet als Jos of Ann? Ik weet het niet. Het is niet alsof ik een bepaald doel voor ogen heb, alsof ik van plan ben de wereld te redden. Nee, ik ben er gewoon. Dat is het. Ik ben hier voor niets. Ik ben gewoon iemand zoals er duizenden anderen bestaan. Niet speciaal ofzo. Zou iemand me missen, als ik er niet zou zijn? Als ik nooit bestaan had? Want was niet in die maand dat ene eicelletje bevrucht, dan zou ik er niet eens zijn. Dan zou ik nooit bestaan hebben.
Maar misschien ben ik hier wel voor een reden. Misschien is dat ene eicelletje uitgekozen omdat ik eruit zou komen. Misschien heeft het leven nog wel iets groots in petto voor mij. Maar toch een leuke vraag om over na te denken: Zou iemand me missen als ik nooit had bestaan? Of als ik er gewoon op een dag niet meer was?
Ik ga toch nog even blijven. Die vraag wil ik niet uittesten. Ik moet hopen dat het leven nog iets groots in petto voor mij heeft, iets om naar uit te kijken, iets wat ik nu niet durf te hopen. Misschien heeft mijn leven dan een doel? Wie weet.

Absolutlycharmed

Eolas

Weten

Wat heb ik hier allang niks meer gepost. Een half jaar van onwetendheid. Er is niets, maar toch zoveel verandert in dat half jaar. Mijn omgeving is anders, mijn familie is anders en ik gok dat ik ook vast anders ben. Maar toch voel ik me niet anders. Ik voel me nog altijd de onwetende 17jarige die nog zoveel te ondekken heeft. Die onwetendheid blijft, ook al wordt ik 18 over twee weken. 18, volgens zovelen zo een speciale leeftijd, maar ik zie er niets speciaals in. Moet ik nu vanaf die dag volwassen zijn? Moet ik vanaf die dag alles weten? Ben ik alwetend omdat ik 18 ben? Een kind van 8 weet soms meer dan een volwassene van 18. Van waar zou anders het spreekwoord 'De waarheid komt uit een kindermond' komen?

Nee, kennis moet je beetje bij beetje vergaren. Alwetend worden kun je toch nooit. Maar je kunt wel meer te weten komen dan wat je al weet. Dus ga ik toch maar eens proberen deze blog wat nieuw leven in te blazen. Ik neem jullie mee op mijn toch naar meer kennis.

Absolutlycharmed

Tabhair an fantaisíocht cónaigh

Breng de fantasie tot leven

Ik ben een elf. Als je dat zegt, wordt je langs alle kanten aangekeken. Dan wordt je behandeld als een halve gare. Buiten op de Elf Fantasy Fair. Daar bewonderen ze je kostuum. Hoe idioter je kostuum, hoe beter. Het is één van de weinige plekken waar fantasyliefhebbers zichzelf kunnen zijn. Ik ben er geweest, twee dagen lang en het was het fijnste weekend dat ik me kon voorstellen. Ik mocht er zijn wie ik was, verkleed als een maanelfje. Ik heb gevolksdanst, leuke spullen gezien die je in gewone winkels niet vindt, mooie kostuums gezien. Waarom kan het niet overal zo zijn? Het was weer even wennen, terug in het echte leven te stappen. Op het station, waar mensen je raar aankeken omdat je in een jurk liep. Maarja, dat is het leven zeker? Nu maar verder gaan dromen naar volgend jaar.

Absolutlycharmed

Cuardach

Zoektocht

35 dagen, 840 uur, 50 400 seconden, ... In die tijd heb ik niets uit mijn pen gekregen. Geen druppel inkt die vloeide. Het lijkt alsof de grote hoeveelheid creativiteit die ik ooit had verdwenen is, dat iemand een gaatje in me geprikt heeft en alles er is uitgelopen. Woorden spreken niet meer in mijn gedachten, maar fluisteren nog vaagjes in het duister. Willen ze niet ontdekt worden? Is de hoeveelheid creativiteit die men voor mij heeft vastgelegd bij mijn geboorte, nu al opgebruikt? Het lijkt zo... De briljante ideeën, de gevoelige gedichten, niet lukt me weer. Dagen zonder fantasie, zonder creativiteit. Het lijkt een hel, maar is het echt een leven dat men voor mij heeft weggelegd? Moet ik me er zomaar bij neerleggen? Doorgaan met mijn leven en het maar accepteren dat mijn creativiteit gewoon verdwenen is? Ermee leren leven dat de wereld ontstaan is uit een ontploffende planeet?

Absolutlycharmed

An deabhadh

De haast

Iedereen is tegenwoordig toch zo gehaast. Eventjes stilzitten kan niet meer. Alles moet elkaar opvolgen. Een paar dagen geleden stond op een toets van godsdienst waarom mensen niet ieder moment nadenken over de zin van het leven. Door de haast. Veel mensen denken er zelfs nooit aan. Ze springen van hak op tak, dus denken hoe je gevoelens onstaan, of er een god bestaat, dat hoeft allemaal niet meer. Hoe kun je dan ontdekken wie je bent? Je mogelijkheden, je talenten? Dat kan niet zonder na te denken, zonder te experimenteren. Ik weet wie ik ben, maar ik heb er ook uren en uren over nagedacht. Over wat ik kan en wat ik wil. Dus zet je even neer en denk... Denk aan de toekomst, denk aan het verleden... Denk aan nu!!

Absolutlycharmed