Eisan

Hij

De mens is een raar iets. Honderden voor mij hebben hetzelfde gedacht, maar die honderden hebben gelijk. De mens. Sowieso een raar ras in het geheel. Ook hierover heb ik nog veel te leren.
Ook al is de mens als een geheel al raar, de mens als individu is nog interessanter. Iedereen heeft zijn eigen kenmerken en trekken, zowel innerlijk als uiterlijk. En meestal snap ik er helemaal niks van. Meestal ben ik ook niet hetzelfde als deze zogenaamde individuen die gewoon de menigte volgen. Ze lijken zo op elkaar. Of tenminste: Ze proberen op elkaar te lijken, maar uiteindelijk zijn ze gewoon ieder heel bijzonder. Ik hoor er niet bij.

Af en toe heb je er wel een interessant individu tussen lopen, individuen waar je gewoon niks van snapt. Neem nu hem. Ik ken hem al een hele tijd, een jaar of vier ondertussen. Maar eigenlijk snap ik niks van hem. Hij is zo divers, maar toch zo eenzijdig. Ik denk hem te kennen, maar steeds opnieuw leer ik wat nieuws over hem kennen, steeds op nieuw verrast hij mij. Ik ontdek dingen die ik nooit in hem gezocht had. Hij is een waardige gesprekspartner, iets waaraan ik vroeger niet eens durfde denken. Ik ga geen hele beschrijving over hem geven, want je kent hem toch niet. En als je hem kent, dan weet je het zelf wel.

Maar toch probeert hij de menigte te volgen, niet zichzelf te zij. Hij past niet echt in die menigte. Hij is niet zoals zij. Hij probeert zijn ware aard verborgen te houden voor hen, ook al is die nog zo mooi. Misschien is hij bang? Teleurgesteld in zijn ware aard? Ik weet het niet. Misschien heb ik het mis. Misschien ken ik hem helemaal niet. Misschien is zijn ware aard nog niet voor mij zichtbaar. Ik blijf leren. En op een dag, misschien ooit, leer ik hem wel kennen zoals hij echt is. Misschien …

Absolutlycharmed

Tá mé anseo

Ik ben er

Hoi
Hier ben ik weer. Ik weet eigenlijk niet waarom. Het is niet alsof ik iets te vertellen heb. Ik ben er gewoon. Gewoon, zonder iets te zeggen. Nu ben ik niet van veel nut. Nutteloos gewoon. Wat doe ik hier eigenlijk? De vraag die zovelen voor mij hebben proberen te antwoorden. Wat doe ik hier? Hier, op de aarde? Hier, in dit lichaam? Als deze persoon? Waarom ben ik net op dit moment geboren? Waarom net als Ine, niet als Jos of Ann? Ik weet het niet. Het is niet alsof ik een bepaald doel voor ogen heb, alsof ik van plan ben de wereld te redden. Nee, ik ben er gewoon. Dat is het. Ik ben hier voor niets. Ik ben gewoon iemand zoals er duizenden anderen bestaan. Niet speciaal ofzo. Zou iemand me missen, als ik er niet zou zijn? Als ik nooit bestaan had? Want was niet in die maand dat ene eicelletje bevrucht, dan zou ik er niet eens zijn. Dan zou ik nooit bestaan hebben.
Maar misschien ben ik hier wel voor een reden. Misschien is dat ene eicelletje uitgekozen omdat ik eruit zou komen. Misschien heeft het leven nog wel iets groots in petto voor mij. Maar toch een leuke vraag om over na te denken: Zou iemand me missen als ik nooit had bestaan? Of als ik er gewoon op een dag niet meer was?
Ik ga toch nog even blijven. Die vraag wil ik niet uittesten. Ik moet hopen dat het leven nog iets groots in petto voor mij heeft, iets om naar uit te kijken, iets wat ik nu niet durf te hopen. Misschien heeft mijn leven dan een doel? Wie weet.

Absolutlycharmed